امام علی(علیه السلام)
إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ
أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ
نَفْسِهِ
چون دنیا به کسى روى آورد ، نیکى هاى دیگران را به او عاریت دهد و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نیز بربایند. (نهج البلاغه،حکمت9)
