امام علی(علیه السلام)
إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ
أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ
نَفْسِهِ
چون دنیا به کسى روى آورد ، نیکى هاى دیگران را به او عاریت دهد و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نیز بربایند. (نهج البلاغه،حکمت9)
آیه شماره 59 از سوره مبارکه انعام
وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لاَ یَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یَابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ
ترجمه و تفسیر در ادامه مطلب..
