امام علی (علیه السلام)
یَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَیْتَ رَبَّکَ سُبْحَانَهُ یُتَابِعُ عَلَیْکَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِیهِ فَاحْذَرْهُ .( نهج البلاغه ، حکمت 25)
اى فرزند آدم ! زمانى که خدا را مى بینى که انواع نعمت ها را به تو مى رساند تو در حالى که معصیت کارى ، بترس
امام علی(علیه السلام)
إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ
أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ
نَفْسِهِ
چون دنیا به کسى روى آورد ، نیکى هاى دیگران را به او عاریت دهد و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نیز بربایند. (نهج البلاغه،حکمت9)
فلسفه بیست و پنج سال صبر و سکوت از زبان امام علی(علیه السلام)
قال علی: «فنطرت فاذا
لیس لی معین الا اهل بیتی فضننت بهم عن الموت و اغضیت علی القذی و شربت علی الشجی و
صبرت علی اخذ الکظم و علی امر من طعم العلقم » (1)
«پس از رحلت پیامبر (و محرومیت از خلافت) در کار خویش اندیشیدم و ناگهان..
